در روش بالانس پرتابل با کمک تجهیزات بالانسر فرآیند رفع عیب نابالانسی در محل انجام می شود. این فرآیند در چند گام صورت می پذیرد. در وهله اول ارتعاشات سیستم نابالانس پایش می‌شود. سپس با افزودن جرم نابالانسی پایش نابالانسی ادامه می‌یابد. سپس در هر مرحله با افزودن جرم به سیستم رفع عیب نابالانسی در چند مرحله صورت می‌پذیرد.در این فرآیند بالانس مطابق با ISO 1940 مطابق با عدد مشخصه ep انجام می‌پذیرد. مطابق با این استاندارد پارامتر مشخصه به صورت زیر تعریف می شود.
معلومات رابطه قطر روتور و جرم تجهیز نابالانس است. همچنین با استفاده از دور دستگاه و اهمیت فرآیند بالانس گریدی انتخاب می شود تا عدد ep وارد فرمول می شوند و جرم مجاز باقی مانده نابالانسی برای فرآیند مشخص می شود که این اثر در شکل زیر نمایان است.
برای یافتن گرید مناسب دستگاه نیز مجددا باید به استاندارد گفته شده رجوع کرد. مطابق با این مرجع دستگاه‌های مختلف در گریدهای مختلف دسته بندی شده اند که متناظر با اهمیت بالانس در تجهیزات گرید مناسب برای هر تجهیز به طور کامل معرفی شده است.
در شماتیک بالا تنها 4 گرید نمایش داده شده است حال آنکه در استاندارد مذکور طیف وسیع تری از گریدها نمایش داده شده است. در ارتباط با بالانس پرتابل طیف وسیعی از دستگاه‌های ارتعاش‌سنج فعال می‌باشند.
در بحث بالانس کارگاهی فرآیند متفاوت خواهد بود. در مجموعه های بزرگتر برای تسریع در روند رفع عیوب از ماشین‌آلات بالانس استفاده می‌شود. این مجموعه‌ها شامل استراکچر و درایوری است که می تواند به عنوان محرک سبب چرخش تجهیز شود و انجام فرآیند بالان توسط ماشین بالانس گام به گام صورت پذیرد. دستگاه های بالانس به صورت یاتاقان سخت و نرم وجود دارد. تفاوت بین آنها در سیستم تعلیق آنهاست، لازم به ذکر است که تفاوت این دو دسته در سیستم تعلیق آنهاست.در ماشین‌های یاتاقان سخت، بالانس در فرکانس پایین‌تر از فرکانس تشدید ماشین صورت می‌پذیرد. در ماشین‌های یاتاقان نرم، بالانس در فرکانس بالاتر از فرکانس تشدید ماشین صورت می‌پذیرد. هر دو نوع از ماشین ها دارای مزیت های مختلف و معایبی هستند. ماشین های یاتاقان سخت در بازه های جرمی بالاتری استفاده می‌شوند. لازم به ذکر است که در این ماشین ها از سنسورهای اندازی‌گیری نیرو استفاده می شود و تنها نیاز به یک بار کالیبراسیون در حین کارکرد دارند.
در دستگاه‌های یاتاقان نرم وزن روتور نصب شده برای بالانس روی رفتار آن تاثیر می گذارد بنابراین در این نوع یاتاقان‌ها نیاز به کالیبراسیون جداگانه برای هر روتور احساس می‌شود. این ماشین ها دارای حساسیت بیشتر می باشند و بالانس دقیق‌تری را در اختیار کاربر قرار می‌دهند. سنسور ارتعاشی برای اندازه گیری روی یاتاقان ها نصب می‌شود برای ماشین های یاتاقان نرم از سنسور سرعت استفاده می‌شود. در این نوع سنسور نسبت به سرعت روتور ولتاژ معینی تولید می شود. از شتاب‌سنج نیز می‌توان برای اندازه‌گیری ارتعاشات استفاده کرد.
فتوسل، سنسوری می باشد که برای اندازه گیری سرعت دورانی روتور از آن استفاده می شود. با نصب یک قطعه یا نوار شفاف رو ی روتور می توان زمانی را که این نوار دو بار متوالی از روبروی فتوسل عبور می کند را اندازه زد و سرعت روتور را اندازه گیری کرد. البته لازم به ذکر است که حتما باید طول نوار به حدی باشد که سنسور توان تشخیص آن را داشته باشد.
کالیبراسیون با استفاده از اضافه کردن وزنه آزمایشی در زاویه ای معلوم و اندازه گیری بردار های ارتعاشاتی انجام می شود. در واقع در عمل کالیبراسیون بردار اندازه گیری شده متاثر از اثر وزنه آزمایشی و نابالانسی موجود در روتور می باشد که با بدست آوردن بردارهای مربوط به نابالانسی یعنی اندازه گیری ارتعاشات بدون نصب وزنه آزمایشی می توان وزنه های اصلاحی را محاسبه کرد.